Hacı Koreş’in oğludur. Hacı Koreş Abdal Musa’nın kızını alır ondan dört kızı üç çocuğu olur ve karısı ölür. Sultan Düzgün yetim kalır. Hacı Kureyş Lolan’lı bir kadınla tekrar evlenir. Tunceli’de kışın çok soğuk olduğu bir dönemde meşeler bile kar altında kalır. Hacı Koreş’in keçileri çok fazladır. Oğlu Sultan Düzgün ” keçileri alıp dağı yüksek yerlerine çıkacağım sen peşimden gelme” der babasına. Babası da oğluna güvenir. Analığı birkaç gün sonra kocasına “sen bir yetime o kadar keçiyi verdin kaç gündür haber yok” der. Hacı Koreş ayağına kar ayaklığını giyer ve oğluna bakmaya gider. Dağın eteğinde bakar ki bütün keçiler oğlunun etrafını sarmış oğlu elindeki çubukla meşelere vurup onları yeşertiyor ve keçiler de onları yiyor. Sultan Düzgün babasının arasından geldiğini fark etmez. Keçinin pıskırması üzerine “ne oldu babam Koreş’i kur mı geldi? ” der. Bir döner ki babası yanında. ” Sen beni faaş ettin ben sana arkamdan gelme demedim mi” der ve dağa kaçar. Bütün keçiler de peşinden gider. Babası “zaten kaçıyorsun keçileri neden götürüyorsun” der. Sultan Düzgün durur ve keçilere ” yarınız babama yarınız bana” der. ” Bana düşen dağ keçisi olsun “der ve onları dağa salar. Babası oğlu Düzgün’ü yakalamak ister. Sultan Düzgün babasının gözleri önünde şimdiki türbesinin olduğu taşın içine girer ve kaybolur. Türbesi Tunceli’de (Dersim’de) yüksek bir dağdadır. Onun da bir oğlu yetim kalmıştır. Adı Yeşil Yakalı Derviş Gazi’dir. Derviş Gazi’nin oğlu Derviş İlyas’dır. Derviş İlyas Tunceli’nin büyük köyünden göç eder Pilemur’a yerleşir.