Bir başka söylenceye göre; gönlündeki yaz meyvesini getiren Seyit Mahmut Hayrani’ye Alaaddin Keykubat; “sen Seyit’im diyorsun seyitler ateşe dayanıklıdır. Şu yanan fırının içine girebilir misin” diye sorar Hayrani ” elbette girerim yalnız şu senin kapında duran pala bıyıklı çubukçun (hizmetçin) o da benimle girecek” diye cevap verir. Padişah kabul eder. Hayrani ve çubukçu yanan fırına girerler. Bir müddet sonra fırından çıkarırlar ki çubukçunun elbisesi kül renginde bıyıklarından buzlar sarkıyor. Padişah şaşırır çubukçusuna sorar; ne oldu? Ne gördün? Çubukçu der ki; ” biz bu seyitle karlı tipili bir dağın başındaydık. Bu seyit de bir ağacın üzerinde kuş gibi oturuyordu.” Padişah ; ” baksana elbisen kül içinde!” çubukçu gördüklerini tekrarlar. Bunun üzerine çubukçuya da bir seccade verip elbisesinin renginden dolayı gri anlamına gelen ” Derviş Gerv” adını verirler. Paişah Alaaddin Keykubat Seyit Mahmut Hayrani’ye ” ben sana inandım, bağlandım, seni artık bırakmam” der.
