Muaviye oğlu Yezid’i yerine geçirir ve ona şunu vasiyet eder. ” Karşıda dört kişi var Hz. Ebubekir oğlu Mehmet, Hz. Ömer oğlu Sadık, İmam Hanifi ve Hz. Ali’nin oğlu İmam Hüseyin. Onun mübarek başını al” der.Yezid İmam Hüseyin’le Kerbela’da savaşır. İmam Hüseyin attan düştüğünde cinlerin şahı Zakveren oğlu Cafer-i Cinli gelir. ” Ya Hüseyin! Emret ben Kerbela’yı alt üst edeyim” der. Hz. Hüseyin ; ” İnsanlık işi değil! Siz onları görüyorsunuz. Onlar sizi görmüyor” diye izin vermez. Cinler şahı; ” bu halde bile onlara acıyor musun ” diye sorar. İmam Hüseyin ; ” parmaklarımın arasından bak” der. Cinlerin şahı Hz. Hüseyin’in parmaklarının arasından bakınca Hz.Muhammed, Hz. Ali, Hz. Fatümetü’l Zehra ve diğer erenlerin İmam Hüseyin’i yavaşça attan indirip niyaz ettiklerini görür. Bunun üzerine cinler şahı; ” ben kim oluyorum ki” deyip geri çekilir. İmam Hüseyin attan düşerken Şimir başını kesmek için koşar ama ne yapsa kesemez. O zaman İmam Hüseyin;”orayı dedem Hz. Muhammed Mustafa öpmüş kesemezsin, döndür arkadan kes” der ve Şimir İmam Hüseyin’in başını Yezid’e götürmek üzere alır. Pir Sultan Abdal Hz. Hüseyin için şöyle söyler; Küseyim de ben yarime küseyim siyah zülfün mah yüzüne asayım Kerbela’da yatan İmam Hüseyin Ayrılık derdinin dermanı nedir?
